نظاره گر نشدم جز تو بــــر رخ دگری
چه خــوش بود به تغافل زکوی ما گذری
مـــــن از قفای تو باشم به بـــوی پیرهنت
تو بــــــی خیال دل از پیر و از جــــــوان ببری
شدم چوبادو وزیدم ببویت ازسرشوق
به این امـــــید که مانـــــد زمن به تو اثری
نگفتم از تو ســـخن پیش هـــــمگنان که مباد
به خـــــاطری بنیشــــنی کسی کنــــــد نظری
چه حاصل اَر به زبان منکر خیال شوم
مراکه هست عیان جای دیده چشم تری
نگاه،قاصــــــد من شد که دل بـــــسوزانی
بســــــوختم که بــــــدیدم بدیــــــگران نـــگری
کنون به یاد خیالت نشسته ام تنها
مباد همچو منی در جهان به خون جگری
بجز"رســـــا" نبود همچو من به دل تنــــــها
نمیــــــــدهم دل خود را بهــــــیچ حــــــور وپــری